„A naszym tropem, dniem i nocą,
Ktoś się przesuwa bez szelestu.
I dobrze wiemy, kto i po co,
Nie mamy przecież lat dwudziestu.
Ale nas nie przestraszy nic już,
Co się przed ludzkim wzrokiem kryje.
Tyle się już przeżyło w życiu,
Że i śmierć jakoś się przeżyje.”
Jest nieuchronnością ludzkiego życia, iż w miarę jego upływu powoli i niezauważalnie wchodzimy w strefę cienia, że prędzej czy później nadchodzi kres naszego ziemskiego istnienia.
29 listopada br. nadszedł kres ziemskiej pielgrzymki Pana Zygmunta Waszki
– emerytowanego dyrektora, nauczyciela, pedagoga, wychowawcy wielu pokoleń młodzieży.
2 grudnia w Kolegiacie św. Michała Archanioła odbyła się nasza ostatnia Rada Pedagogiczna, nasz ostatni apel, jakże uroczysty. Przyszliśmy tam z potrzeby serca, podziękować za Jego dobro i piękno.
Pan Zygmunt Waszka urodził się 29 kwietnia 1946 r. w Kochanówce. W 1966 roku ukończył Technikum Hutniczo-Mechaniczne w Ostrowcu Świętokrzyskim i rozpoczął pracę zawodową w Zespole Szkół Zawodowych w Siennie jako nauczyciel przedmiotów zawodowych, w której to szkole pracował do października 1968 roku. W 1968 roku rozpoczął też studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu z zakresu mechaniki z przygotowaniem pedagogicznym. Studia ukończył w roku 1973. W latach 1973-1989 i 1994-1996 pracował jako nauczyciel w Zespole Szkół Mechaniczno-Hutniczych w Ostrowcu Świętokrzyskim. Od października 1989 roku do czerwca 1990 roku pracował w Wydziale Oświaty na stanowisku inspektora, a w latach 1990-1994 i 1998-2002 był Wiceprezydentem Miasta Ostrowca Świętokrzyskiego.
1 września 1996 roku objął stanowisko Dyrektora Zespołu Szkół Ekonomicznych (obecnie Zespołu Szkół Nr 1 im. Mikołaja Kopernika), z której to szkoły odszedł w 1998 roku do Urzędu Miasta na czas pełnienia funkcji Wiceprezydenta.
Za swoją pracę nauczycielską był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał między innymi:
Brązowy Krzyż Zasługi, Nagrodę Ministra oraz wiele nagród Dyrektora Szkoły.
Jednak największa nagroda to wdzięczność i szacunek Jego uczniów, wychowanków
i współpracowników.
Pan Zygmunt Waszka – nauczyciel po kres swoich dni – był wspaniałym pedagogiem i przyjacielem. Jego spokój, opanowanie, łagodność, a jednocześnie rozsądek dawały poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji. Zawsze znajdował właściwe rozwiązania, by niejednego z nas pocieszyć i wesprzeć. Mogliśmy zawsze liczyć na Niego. Był naszym prawdziwym przyjacielem, a dopiero na drugim miejscu dyrektorem, do którego drzwi zawsze były otwarte.
Każdy był dla Niego ważny, każdego szanował i cenił. Tego taktu i finezji uczyliśmy się od Niego.
Zawsze umiał docenić nasze sukcesy i osiągnięcia, wesprzeć dobrym słowem. Wydobywał z innych to, co dobre. Troszczył się o szkołę, z pasją organizował jej życie i zabiegał o rozwój bazy lokalowej i dydaktycznej. To dzięki Niemu możemy cieszyć się wspaniałą halą sportową, nowoczesnymi pracowniami informatycznymi i językowymi, pięknymi łazienkami i odnowionymi salami lekcyjnymi. Dziękujemy Mu za to. Niech dobry Pan Mu to wynagrodzi. Dziękujemy za każdy gest przychylności, koleżeństwa, życzliwości, dziękujemy za Jego obecność wśród nas, za wszelkie dobro, troskę i przyjaźń. Był właściwym człowiekiem na właściwym miejscu.
W minioną sobotę chcieliśmy wspólnotą naszych serc i myśli zaświadczyć o tym, że pamięć o Panu Dyrektorze nie zostanie zatarta. Mimo bólu i smutku pociesza nas świadomość, że teraz dozna prawdziwego szczęścia, „ bo umierać musi ten, kto ma żyć”.
Pożegnaliśmy Go jako członka szkolnej rodziny, dyrektora, wychowawcę wielu pokoleń młodzieży, wspaniałego pedagoga, a przede wszystkim dobrego człowieka. Pozostawił
w historii naszej szkoły pięknie zapisaną kartę.
„Tu Ciebie nie ma,
Lecz jesteś przecież
I pozostaniesz w jasnym świecie.
Jest coś co mrokom się opiera,
Jest pamięć, ona nie umiera.”
Pozostaniesz Panie Dyrektorze w naszych sercach i w naszej pamięci. Do zobaczenia…
